رویکرد دارویی یکسان در بارداری جواب نمی دهد

8  سپتامبر 2020 - تحقیقات جدید به رهبری دانشگاه استرالیای جنوبی(UniSA) نشان می دهد که یک روش مشابه برای تجویز دارو از نظر دوز در دوران بارداری ممکن است نوزادان کم وزن را برای بقیه ی زندگی خود در معرض خطر قرار دهد.

فیزیولوژیست های جنین در دانشگاه استرالیای جنوبی و نیوزلند می گویند: جنین های کوچکتر داروهای مصرف شده توسط مادر را با کارایی کمتری نسبت به نوزادان با وزن طبیعی متابولیزه می کنند، که ممکن است منجر به عواقب طولانی مدت در سلامتی کودک شود.

در مروری که در مجله ی Placenta منتشر شد، پروفسور جانا موریسون از UniSA، اظهار داشت: نوزادانی که رشدشان محدود است، ممکن است در معرض غلظت بالاتری از برخی از داروهای تجویز شده یا بدون نسخه ی پزشک در طول بارداری قرار گرفته باشند، و این به دلیل رویکرد دارویی دوز یکسان برای همه ی افراد (one size fits all) است.

پروفسور موریسون گفت: اگر جنین کوچکتر باشد و مادر 20 میلی گرم دارو مصرف کند، ممکن است دوز بالاتری از دارو نسبت به نوزادی با اندازه طبیعی، به جنین کوچک تر برسد. وی افزود: دارو جنین را كوچكتر نمی كند، اما اگر جنین كوچكتر باشد، قادر به متابولیسم دارو بطور موثر و خلاص شدن از شر آن نخواهد بود.

پروفسور موریسون اضافه کرد: این ایده که بارداری پیچیده با بارداری طبیعی متفاوت است، از جنبه ی داروهایی که ممکن است توسط جنین متابولیزه شوند، جدید است.

محققان بررسی کردند که چگونه آنزیم هایی که داروها را تجزیه می کنند در جنین های دارای رشد محدود در رحم، کارایی کمتری دارند.

در سطح جهانی، به دلیل عدم توانایی جفت در تأمین مواد مغذی و اکسیژن کافی به جنین، از هر هفت نوزاد یک کودک با وزن زیر 2500 گرم متولد می شود. این می تواند به پره اکلامپسی، رشد ضعیف جفت یا سیگار کشیدن مرتبط باشد.

نوزادان با رشد داخل رحمی محدود (IUGR) در طول زندگی خود در معرض خطر ابتلا به دیابت، بیماری های قلبی، ایمنی پایین تر و بیماری های متابولیکی هستند و ممکن است خود در بزرگسالی به درمان های دارویی نیاز داشته باشند. مشخص نیست که آیا این افراد داروها را به طور متفاوتی متابولیزه می کنند یا خیر.

به گفته ی پروفسور Michael Wiese از UniSA، "ما می دانیم که بیشتر زنان در دوران بارداری داروهای تجویزی یا بدون نسخه را یا برای درمان بیماری که خود از آن رنج می برند و یا برای درمان بیماری در کودک متولد نشده ی خود، مصرف می کنند."

وی افزود: به عنوان مثال، دیابت حاملگی تا 15 درصد از زنان باردار را تحت تأثیر قرار می دهد كه به انسولین نیاز دارند. در استرالیا ، 13 درصد زنان در دوران بارداری داروهای ضد افسردگی، 11 درصد داروهای آسم ، 18 درصد داروهایی برای بیماریهای قلبی عروقی و 4.6 درصد داروهای دیابت مصرف می كنند.

دکتر Wiese، گفت: "استفاده از داروها برای درمان استفراغ در حاملگی، نیز معمول است، از هر 5 زن باردار حداقل یک نفر از داروهایی مانند اوندانسترون استفاده می کند."

محققان می گویند نه شرکت های دارویی و نه پزشکان مقصر نیستند زیرا هیچ دستورالعملی برای تجویز دوزهای مورد نیاز برای بارداری های پیچیده وجود ندارد.

پروفسور موریسون، گفت: با این حال، بر اساس این یافته ها، ما معتقدیم که برای درک بهتر تعامل بین بارداری و رشد جنین در مورد متابولیسم داروها باید تحقیقات بیشتری انجام شود. بنابراین ممکن است تعیین دوزهای مناسب برای مادر و کودک متولد نشده، راه حل این مشکل باشد.تعیین دوزها بسته به اینکه متابولیسم دارو توسط جنین کمتر یا بیشتر باشد، ممکن است.

او افزود: این به طور خودکار با این موضوع ارتباط ندارد که اگر جنین دارو را سریعتر متابولیزه کند، دوز کمتر دارو بهتر خواهد بود. این ممکن است به این معنا باشد که برای برخی از حاملگی های پیچیده، دوز بالاتری از برخی داروها مورد نیاز است. این کار باید برای اطمینان از تجویز دوز مناسب دارو برای مادر بدون آسیب رساندن به جنین، انجام شود.

منبع:

Placenta, 2020; 99: 50 DOI: 10.1016/j.placenta.2020.07.012

www.sciencedaily.com/releases/2020/09/200908113237.htm